سوره رعد – آیه 26 تا 29

الله می‌گشاید رزق را برای کسی که بخواهد و تنگ می‌کند و شاد شدند به زندگی نزدیک‌تر (دنیا) و نیست زندگی نزدیک‌تر (دنیا) در (مقابل) آخرت مگر متاعی (ناچیز) (26) و می‌گویند کسانی که کفر ورزیدند: «چرا نازل نشده است بر او نشانه‌ای خاص از پروردگارش؟» بگو: «به یقین الله گمراه می‌گذارد کسی را که بخواهد و هدایت می‌کند به سوی خود کسی را که بازگشت کند.» (27) کسانی که ایمان آوردند و اطمینان می‌گیرد قلب‌هایشان به یاد الله. آگاه باشید! به یاد الله اطمینان می‌گیرد قلب‌ها. (28)ایمان آورده و عمل کرده‌اند نیکی‌ها را، خوشی برای آن‌ها است و نیکو بازگشتگاهی است. (29)

خدا روزی را برای هر که بخواهد گشایش دهد یا تنگ گیرد، بزندگی دنیا شادمان شده‏اند و زندگی این دنیا در قبال آخرت، جز چیزکی نیست (26) کسانی که کافرند گویند چرا آیتی از پروردگارش باو نازل نمیشود، بگو: خدا هر که را خواهد گمراه کند و هر که باز آید او را بسوی خویش هدایت میکند (27) همان کسان که ایمان دارند و دلهایشان بیاد خدا آرام میگیرد، بدانید که دلها از یاد خدا آرام میگیرد (28) کسانی که ایمان آورده‏اند و کارهای شایسته کرده‏اند، خوشی و سر انجام نیک از آنهاست (29)

خدا روزی را برای هر که بخواهد گشاده یا تنگ می‏گرداند، و [لی آنان‏] به زندگی دنیا شاد شده‏اند، و زندگی دنیا در [برابر] آخرت جز بهره‏ای [ناچیز] نیست. (26) و کسانی که کافر شده‏اند می‏گویند: «چرا از جانب پروردگارش معجزه‏ای بر او نازل نشده است؟» بگو: «در حقیقت خداست که هر کس را بخواهد بی‏راه می‏گذارد و هر کس را که [به سوی او] بازگردد، به سوی خود راه می‏نماید.» (27) همان کسانی که ایمان آورده‏اند و دلهایشان به یاد خدا آرام می‏گیرد. آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش می‏یابد. (28) کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏اند، خوشا به حالشان، و خوش سرانجامی دارند. (29)

خداست که روزی (مادی و معنوی) را برای هر که بخواهد وسعت می‏بخشد و یا تنگ می‏گرداند، و آنها (کافران) به زندگی دنیا شادند در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت جز بهره‏ای (ناچیز) نیست. (26) و کسانی که کفر ورزیدند (به تمسخر) گویند: چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه و معجزه‏ای (مطابق دلخواه ما یا مانند ناقه صالح و عصای موسی و مائده عیسی) فرود نیامده؟ (27) همان کسانی که ایمان آورده‏اند و دل‏هایشان به یاد خدا آرام می‏یابد آگاه باشید که دل‏ها تنها به یاد خدا آرام می‏یابد. (28) کسانی که ایمان آوردند و عمل‏های شایسته کردند، خوشی و مسریت، زندگی پاکیزه، بهشت برین و درخت طوبی از آن آنهاست و بازگشتی نیک دارند. (29)