سوره یونس – آیه 22

او کسی است که سیر می‌دهد شما را در خشکی و دریا تا هنگامی که باشید در کشتی و جریان دهد آن‌ها را به بادی پاک و شاد شوند به آن، (تا) آمد آن‌ها را بادی شدید (طوفان) و آمد آن‌ها را موج از هر مکانی و گمان بردند که آن‌ها احاطه شده‌اند به آن، می‌خوانند الله را خالص کنندگان برای او دین: «چنان‌چه نجات دهی ما را از این، قطعاً باشیم از شکرگزاران». (22)

اوست که شما را در خشکی و دریا میبرد که چون بکشتی باشید و کشتیها بباد ملایم ببردشان و بدان خوشدل شوند، یکباره بادی سهمگین بر آن وزد و موج از هر کنار، بایشان رسد و پندارند که راه گریز ندارند، خدا را باعتقاد خالص بخوانند که اگر ما را از این خطر رهانیدی بی‏گفتگو از سپاسداران خواهیم بود (22)

او کسی است که شما را در خشکی و دریا می‏گرداند، تا وقتی که در کشتیها باشید و آنها با بادی خوش، آنان را ببرند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه‏] بادی سخت بر آنها وزد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده‏اند، در آن حال خدا را پاکدلانه می‏خوانند که: «اگر ما را از این [ورطه‏] برهانی، قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد.» (22)

او همان است که شما را در خشکی و دریا سیر می‏دهد تا آن گاه که در کشتی‏ها باشید و کشتی‏ها سوارانش را به وسیله بادی خوش و ملایم حرکت دهند و آنها بدان خوش‏حال شوند (به ناگاه) باد شدیدی بر آن کشتی‏ها بوزد و موج (دریا) از هر سو به آنها بتازد و یقین کنند که در محاصره (موج و بلا) قرار گرفته‏اند (در آن حال) خدا را با اخلاص در ایمان و اعتقاد می‏خوانند که اگر از این (ورطه) نجاتمان بخشی حتما از شکرگزاران خواهیم بود. (22)