حدیث 35022
35022- 2-[1] وَ عَنْهُ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أبی‌خالِدٍ الْقَمّاطِ عَنْ حُمْرانَ قالَ: قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ ع ما مَعْنَی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ مِنْ أجْلِ ذلِکَ کَتَبْنا عَلی بَنی إسْرائیلَ- أنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیرِ نَفْسٍ أوْ فَسادٍ فی الْأرْضِ فَکَأنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً[2] قالَ قُلْتُ کَیفَ کَأنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً فَإنَّما قَتَلَ واحِداً فَقالَ یوضَعُ فی مَوْضِعٍ مِنْ جَهَنَّمَ- إلَیهِ ینْتَهی شِدَّةُ عَذابِ أهْلِها لَوْ قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً (لَکانَ إنَّما)[3] یدْخُلُ ذَلِکَ الْمَکانَ قُلْتُ فَإنَّهُ قَتَلَ آخَرَ قالَ یضاعَفُ عَلَیْهِ.
وَ رَواهُ الصَّدوقُ مُرْسَلاً[4]
وَ رَواهُ فی مَعانی الْأخْبارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أبانٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ مِثْلَهُ[5]
وَ فی عِقابِ الْأعْمالِ عَنْ أبیهِ عَنِ الْحِمْیَریِّ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ مِثْلَهُ[6].
——————————
[1]– الکافی 7- 271- 1.
[2]– المائدة 5- 32.
[3]– فی المصدر- إنّما کان.
[4]– الفقیه 4- 94- 5159.
[5]– معانی الأخبار- 379- 2.
[6]– عقاب الأعمال- 326- 2.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از محمد بن ابی‌عمیر از علی بن عقبه از ابوخالد القماط از حمران بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیح صدوق شبیه این حدیث را در سه کتاب خود روایت کرده است.
1. یک بار مرسلا در الفقیه که گفتیم مرسلات شیخ صدوق در الفقیه، از قاعده کلی مرسلات خارج نیست. (مرسلات کتب اربعه)
2. یک بار در معانی الأخبار از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از حسین بن حسن بن ابان از حسین بن سعید الاهوازی از محمد بن ابی‌عمیر به باقی سند
3. یک بار هم در عقاب الأعمال از پدرش از عبدالله بن جعفر الحمیری از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی به باقی سند
که همه رجال این دو طریق آخر هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر).
این روایت فقط یک مطلب بیش از روایت قبل دارد و آن این‌که محاسبات الهی با محاسبات ما فرق دارد. اگر یک نفررا بکشد، عذابش چنان است که گویی همه مردم را کشته است و اگر بیش از یک نفر را بکشد، به میزان افرادی که کشته است، عذابش افزون می‌شود. آری! همان‌گونه رحمت الهی لایناهی است، عذاب الهی هم لایناهی است و باید مراقبت کرد.