سوره یوسف – آیه 104
وَ ما تَسْئَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أجْرٍ إنْ هُوَ إلاَّ ذِکْرٌ لِلْعالَمینَ (104)
و درخواست نمی‌کنی آنها را بر آن از اجر. نیست آن مگر ذکری برای جهانیان. (104)
از آنها برای پیمبری مزدی نمیخواهی که آن، جز اندرزی برای جهانیان نیست (104)
و تو بر این [کار] پاداشی از آنان نمیخواهی. آن [قرآن] جز پندی برای جهانیان نیست. (104)
حال آنکه تو هیچ پاداشی از آنها (در مقابل ابلاغ این کتاب) نمیطلبی این (قرآن) جز یادآوری برای جهانیان نیست. (که جامعه بشری را به دفاین مغزشان و اوصاف روانشان و اسرار جهانشان تذکر دهد و این مطلب قابل پاداش نیست). (104)