سوره انفال – آیه 42

هنگامی که شما به مکان نزدیک‌تر بودید و آن‌ها به مکان دور‌تر و سواران پایین‌تر از شما، اگر با هم وعده کرده بودید، قطعاً اختلاف می‌کردید در وعده‌گاه، ولیکن تا محقق کند الله کار انجام شدنی را تا هلاک شود کسی که هلاک شود از دلیلی روشن و زنده شود کسی که زنده شود از دلیلی روشن و به یقین الله قطعاً بسیار شنوای همیشه عالم است. (42)

هنگامی که شما بر کناره نزدیک بودید و آنها بر کناره دور و کاروان پایین‏تر از شما، اگر وعده کرده بودید در [وصول به‏] میعادگاه اختلاف مییافتید [و بموقع نمیرسیدید] اما [چنین شد] تا خدا کاری را که انجام شدنی بود، بپایان برد، تا هر که هلاک میشود از روی یقینی هلاک شود و هر که زنده میماند از روی یقینی زنده بماند که خدا شنوا و داناست (42)

آن گاه که شما بر دامنه نزدیکتر [کوه‏] بودید و آنان در دامنه دورتر [کوه‏]، و سواران [دشمن‏] پایین‏تر از شما [موضع گرفته‏] بودند، و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید، قطعا در وعده‏گاه خود اختلاف می‏کردید، ولی [چنین شد] تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود به انجام رساند [و] تا کسی که [باید] هلاک شود، با دلیلی روشن هلاک گردد، و کسی که [باید] زنده شود، با دلیلی واضح زنده بماند، و خداست که در حقیقت شنوای داناست. (42)

(روز فرقان) هنگامی (بود) که شما در حاشیه نزدیکتر وادی (به مدینه در موقعیتی نامناسب) بودید و آنها در حاشیه دورتر (از مدینه و نزدیکتر به مکه و جای مناسب) و کاروان (تجاری قریش) در قسمت پایین‏تر از شما بودند که (توانستند بگریزند)، و اگر با هم قرار می‏گذاشتید حتما در آن قرار اختلاف نظر یا تخلف از حضور پیدا می‏کردید، و لکن (چنین شد و این برخورد قهری و پیروزی غیر عادی پیش آمد) تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود تحقق بخشد، تا هر که هلاک می‏شود از روی حجت و برهان هلاک گردد و هر که زندگی (معنوی) می‏یابد از روی حجت و برهان زندگی یابد، و حقیا که خدا شنوا و داناست. (42)