حدیث ۸۶۶۱
(۸۶۶۱) تأویل الآیات (ص ۴۴۶): وَ قالَ أیْضاً حَدَّثَنا الْحُسَیْنُ بْنُ أحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ إسْماعیلَ بْنِ عَمّارٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ: «اذْکُروا اللهَ ذِکْراً کَثیراً»، ما حَدُّهُ؟» قالَ: «إنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله عَلَّمَ فاطِمَةَ علیهاالسلام أنْ تُکَبِّرَ أرْبَعاً وَ ثَلاثینَ تَکْبیرَةً وَ تُسَبِّحَ ثَلاثاً وَ ثَلاثینَ تَسْبیحَةً وَ تُحَمِّدَ ثَلاثاً وَ ثَلاثینَ تَحْمیدَةً. فَإذا فَعَلْتَ ذَلِکَ بِاللَّیْلِ مَرَّةً وَ بِالنَّهارِ مَرَّةً فَقَدْ ذَکَرْتَ اللهَ کَثیراً.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، غیر معتبر است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
سید شرف‌الدین الاسترآبادی این حدیث را از کتاب محمد بن عباس بن ماهیار از حسین بن احمد بن عبدالله المالکی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از اسماعیل بن عمار الصیرفی روایت کرده است که حسین بن احمد بن مالک از ثقات درجه دو است. ابن عبید هم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
البته همه این‌ها در صورتی است که صاحب کتاب تأویل الآیات را نَه تنها مجهول ندانسته، بلکه ثقه بدانیم و در ضمن معلوم شود که طریق ایشان به کتاب محمد بن عباس بن ماهیار معتبر است که حداقل طریق سید شرف‌الدین به تفسیر محمد بن عباس بن ماهیار معلوم نیست و در نتیجه طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام بر مبنای حقیر معتبر نیست. لطفا به توضیحات ذیل حدیث شماره ۹۹۴۴ مراجعه بفرمایید.
اسماعیل بن عمار روایت کرد: «به ابوعبدالله علیه‌السلام عرض کردم: «کلام الله عز و جل: «اذْکُروا اللهَ ذِکْراً کَثیراً» مرزش چیست؟» فرمودند: «به یقین رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فاطمه علیهاالسلام را آموخت که چهل و سه بار از باب تکبیر، تکبیر گفته شود و سی و سه بار از باب تسبیح، تسبیح گفته شود و سی و سه بار از باب حمد، حمد گفته شود. پس چنان‌چه آن را یک بار در شب و یه بار در روز انجام دادی، پس به یقین الله را بسیار یاد کرده‌ای.»»
