سوره انفال – آیه 44
وَ إذْ یُریکُموهُمْ إذِ الْتَقَیْتُمْ فی أعْیُنِکُمْ قَلیلاً وَ یُقَلِّلُکُمْ فی أعْیُنِهِمْ لِیَقْضیَ اللّهُ أمْراً کانَ مَفْعولاً وَ إلَی اللّهِ تُرْجَعُ الْأُمورُ (44)
و هنگامی که جلوه داد آنها را هنگامی که ملاقات کردید هم را در چشمان شما اندک و اندک نمود شما را در چشمان آنها تا محقق کند الله کار انجام شدنی را و به سوی الله باز میگردد کارها. (44)
و چون بوقت تلاقی، در دیدگان شما اندکشان نمود و در دیدگان ایشان کمتان نمود تا خدا کاری را که انجام شدنی بود، بپایان برد و کارها بخدا باز میگردد. (44)
و آن گاه که چون با هم برخورد کردید، آنان را در دیدگان شما اندک جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان کم نمودار ساخت تا خداوند کاری را که انجام شدنی بود تحقق بخشد، و کارها به سوی خدا بازگردانده میشود. (44)
و (یاد کن) هنگامی که با آنها برخورد کردید (در ابتدا) آنها را در دیدگانتان اندک نشان میداد و شما را (نیز بدوا) در دیدگانشان اندک مینمود (هر چند در اثنای نبرد کار بر عکس شد- رجوع شود به آیه 12 آل عمران) تا خداوند امری را که (طبق علم ازلی و اراده حتمیش) انجام شدنی بود محقق سازد و همه کارها (و حوادث عالم وجود طبق قانون رجوع معلولات به علة العلل) به خدا برمیگردد. (44)