سوره بقره – آیه 26 و 27

به یقین الله شرم نمی‌کند که بزند مَثَلی، چه پشه‌ای را، پس چه بالای آن را. پس اما کسانی که ایمان آوردند، پس می‌دانند که آن حق است از (جانب) پروردگارشان و اما کسانی که کفر ورزیدند، پس می‌گویند: «چه اراده کرده است الله به این مَثَل؟!» گمراه می‌شوند به آن بسیاری و هدایت می‌کند به آن بسیاری را و گمراه نمی‌شوند به آن مگر فاسقان، (26) کسانی که نقض می‌کنند عهد الله را از بعد محکم کردن آن و قطع می‌کنند آن‌چه امر کرده است الله به آن که وصل شوند و فساد می‌کنند در زمین. آن‌ها، (هم) آن‌ها زیان‌کاران هستند. (27)

خدا آزرم نیارد که به پشهکی و کمتر از آن مثلی زند، مؤمنان دانند که این درست است و از پروردگارشان و کافران گویند: خدا از این مثل چه منظور داشت؟ بسیاری را بدان گمراه میکند و بسیاری را بدان هدایت میکند اما جز گروه بدکاران را بدان گمراه نمیکند (26) کسانی که پیمان خدا را پس از بستن میشکنند و رشته‏ای را که خدا به پیوستن آن فرمان داده میگسلند و در زمین تباهی میکنند، آنها، خودشان، زیانکارانند (27)

خدای را از اینکه به پشه‏ای- یا فروتر [یا فراتر] از آن- مثل زند، شرم نیاید. پس کسانی که ایمان آورده‏اند می‏دانند که آن [مثل‏] از جانب پروردگارشان بجاست ولی کسانی که به کفر گراییده‏اند می‏گویند: «خدا از این مثل چه قصد داشته است؟» [خدا] بسیاری را با آن گمراه، و بسیاری را با آن راهنمایی می‏کند و [لی‏] جز نافرمانان را با آن گمراه نمی‏کند. (26) همانانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می‏شکنند و آنچه را خداوند به پیوستنش امر فرموده می‏گسلند و در زمین به فساد می‏پردازند آنانند که زیانکارانند. (27)

بی‏تردید خداوند شرم نمی‏کند از اینکه مثلی بزند هر مثلی که باشد، پشه و فراتر از آن یا فروتر از آن، اما کسانی که ایمان آورده‏اند (به واسطه تأمل و درک مقصود، یا تعبید و تسلیم) می‏دانند که آن حق و به جا از جانب پروردگارشان است، و اما کسانی که کفر ورزیده‏اند گویند: خداوند از این مثل چه اراده کرده است؟! (آری خدا با بیان یک حقیقت) بسیاری را بدان گمراه می‏کند (سبب گمراهی اختیاری آنها می‏شود) و بسیاری را بدان هدایت می‏نماید، و جز فاسقان را بدان گمراه نمی‏سازد. (26) همان‏هایی که پیمان خدا را پس از محکم کردنش می‏شکنند (با احکام خدا پس از ثبوت آن به نقل و عقل، مخالفت می‏کنند) و آنچه را که خدا فرمان داده وصل شود (مانند رابطه با ارحام و معصومان و دین) قطع می‏کنند و در روی زمین به فساد می‏پردازند، آنهایند که زیانکارند. (27)