سوره انعام – آیه 122

أ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نوراً یَمْشی بِهِ فی النّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانوا یَعْمَلونَ (122)

آیا و کسی که بود مرده، پس زنده کردیم او را و قرار دادیم برای او نوری، راه می‌رود به آن میان مردم، مانند کسی است که مثل او در ظلمت‌ها که نیست خارج شونده از آن، این‌گونه زینت داده شده است برای کافران آن چه عمل می‌کردند. (122)

چگونه مانند تواند بود آنکس که مرده بود و زنده‏اش کرده‏ایم و برای او نوری قرار داده‏ایم که بکمک آن میان مردم راه میرود، با کسی که صفت وی در ظلمات [بودن‏] است و از آن بیرون شدنی نیست. بدینسان، برای کسانیکه کافر شده‏اند، اعمالیکه میکرده‏اند آرایش یافته است (122)

آیا کسی که مرده [دل‏] بود و زنده‏اش گردانیدیم و برای او نوری پدید آوردیم تا در پرتو آن، در میان مردم راه برود، چون کسی است که گویی گرفتار در تاریکیهاست و از آن بیرون‏آمدنی نیست؟ این گونه برای کافران آنچه انجام می‏دادند زینت داده شده است. (122)

و آیا کسی که مرده بود (به مرگ کفر و بی‏ایمانی) پس ما او را (به وسیله هدایت به دین) زنده کردیم و برای او نوری (از ایمانش) قرار دادیم که با آن در میان مردم راه می‏رود (زندگی می‏کند) همانند کسی است که به مثل در تاریکی‏ها (ی انحراف اعتقادی و عملی) است و از آن بیرون‏شدنی نیست؟! این گونه برای کافران آنچه به جا می‏آورند آراسته جلوه داده شده است. (122)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه