سوره یونس – آیه 11
وَ لَوْ یُعَجِّلُ اللّهُ لِلنّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجالَهُمْ بِالْخَیْرِ لَقُضیَ إلَیْهِمْ أجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا فی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهونَ (11)
و اگر تعجیل می‌کرد الله برای مردم شر را، تعجیلشان به خیر، قطعاً فرا می‌رسید به سوی آنها مهلتشان، پس وا می‌گذاریم کسانی را که امید ندارند دیدار ما را در طغیانشان سرگردان بمانند. (11)
اگر خدا شر را با شتاب بمردم میداد بهمان شتاب که خیر را میطلبند، بیگفتگو، مدتشان سر آمده بود، ولی ما کسانی را که انتظار معاد ندارند در طغیانشان رها میکنیم که کور دل بمانند (11)
و اگر خدا برای مردم به همان شتاب که آنان در کار خیر میطلبند، در رساندن بلا به آنها شتاب مینمود، قطعا اجلشان فرا می‌رسید. پس کسانی را که به دیدار ما امید ندارند، در طغیانشان رها میکنیم تا سرگردان بمانند. (11)
و اگر خداوند برای مردم در شر (در پذیرش دعای شر آنها و یا در کیفر کار بدشان) شتاب می‌کرد همان گونه که آنان در طلب خیر (در قبولی دعای خیرشان یا در پاداش عمل نیکشان) شتاب دارند، قطعا مدت عمرشان (با نزول عذاب او) تمام میشد از این رو کسانی را که امید دیدار ما را ندارند (معاد را منکرند) رها میکنیم تا در طغیانشان سرگردان بمانند. (11)