سوره هود – آیه 105

زمانی می‌آید، تکلم نمی‌کند کسی مگر به اذن او، پس از آن‌ها (بعضی) شقی هستند و (بعضی) خوش‌بخت. (105)

روزی بیاید که هیچکس سخن نگوید مگر باجازه او و از جمله آنها بدبخت باشد و نیکبخت (105)

روزی [است‏] که چون فرا رسد هیچ کس جز به اذن وی سخن نگوید. آن گاه بعضی از آنان تیره‏بختند و [برخی‏] نیکبخت. (105)

و زمانی که آن (اجل به‏سر آید و قیامت) فرا رسد هیچ کس جز به اذن او سخن نگوید پس برخی از آنها بدبخت‏اند (خیرات وجودی خود را به هدر داده) و برخی نیکبخت (به همه خیرات وجودی خود دست یافته). (105)