سوره انفال – آیه 2
إنَّما الْمُؤْمِنونَ الَّذینَ إذا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلوبُهُمْ وَ إذا تُلیَتْ عَلَیْهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلونَ (2)
این است و جز این نیست که مؤمنان کسانی هستند که چون یاد شود الله، بیم کند قلبهایشان و هنگامی که تلاوت شود بر آنها نشانههای خاص او، بیفزایدشان ایمان و بر پروردگارشان توکل میکنند. (2)
مؤمنان فقط آنکسانند که چون خدا یاد شود، دلهایشان بترسد و چون آیات وی را برایشان بخوانند ایمانشان را بیفزاید و بپروردگار خویش توکل کنند (2)
مؤمنان، همان کسانیاند که چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد، و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید، و بر پروردگار خود توکل میکنند. (2)
مؤمنان تنها کسانی هستند که چون یاد خدا به میان آید دلهایشان میترسد، و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان میافزاید، و همواره بر پروردگارشان توکیل میکنند. (2)