سوره یونس – آیه 71

وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأ نوحٍ إذْ قالَ لِقَوْمِهِ یا قَوْمِ إنْ کانَ کَبُرَ عَلَیْکُمْ مَقامی وَ تَذْکیری بِآیاتِ اللّهِ فَعَلَی اللّهِ تَوَکَّلْتُ فَأجْمِعوا أمْرَکُمْ وَ شُرَکاءَکُمْ ثُمَّ لا یَکُنْ أمْرُکُمْ عَلَیْکُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضوا إلَیَّ وَ لا تُنْظِرونِ (71)

و بخوان بر آن‌ها خبر نوح را، هنگامی که گفت برای قومش: «ای قوم من! اگر باشد بزرگ بر شما اقامت من و تذکر دادنم به نشانه‌های خاص الله، پس بر الله توکل می‌کنم، پس جمع کنید کارتان را و شریکانتان را، سپس نباشد کار شما بر شما مخفی. سپس قضاوت کنید به سوی من و مهلتم ندهید. (71)

خبر نوح را بر آنها بخوان که بقوم خود گفت: ای قوم! اگر حضور من که آیات خدا را تذکر میدهم بر شما گرانست بخدا توکل میکنم، شما و شریکان [عبادت‏] تان یکدل شوید که منظورتان از خودتان نهان نباشد و در باره من هر چه خواهید کنید و مهلتم ندهید (71)

و خبر نوح را بر آنان بخوان، آن گاه که به قوم خود گفت: «ای قوم من، اگر ماندن من [در میان شما] و اندرز دادن من به آیات خدا، بر شما گران آمده است، [بدانید که من‏] بر خدا توکل کرده‏ام. پس [در] کارتان با شریکان خود همداستان شوید، تا کارتان بر شما ملتبس ننماید سپس در باره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید.» (71)

و بر آنها داستان نوح را بخوان، آن گاه که به قوم خود گفت: ای قوم من، اگر اقامت من (در میان شما، یا قیامم به امر نبوت) و تذکراتم به نشانه‏های خدا بر شما گران است (از این رو قصد کشتن یا تبعید مرا دارید) من بر خدا توکل کردم، پس شما با شریکانتان (بت‏هایی که پندارید شما را یاری می‏دهند) در کار خود تصمیم بگیرید تا کارتان بر شما مبهم و پوشیده نباشد، آن گاه کار مرا یکسره کنید و هیچ مهلتم ندهید. (71)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه