حدیث 962

962- 3-[1] وَ بِالْإسْنادِ عَنْ زُرارَةَ قالَ: سَألْتُ أباجَعْفَرٍ ع عَنِ الْفَرْضِ فی الصَّلاةِ فَقالَ الْوَقْتُ وَ الطَّهورُ وَ الْقِبْلَةُ وَ التَّوَجُّهُ وَ الرُّکوعُ وَ السُّجودُ وَ الدُّعاءُ الْحَدیثَ.
وَ رَواهُ الْکُلَینی وَ الصَّدوقُ کَما یأْتی[2] وَ کَذا الْحَدیثانِ قَبْلَهُ.
——————————
[1]– التهذیب 2- 241- 955 و فی التهذیب 2- 139- 543 باختلاف یسیر.
[2]– یأتی فی- أ- الحدیث 1 من الباب 1 من أبواب القبلة عن الکلینی. ب- الحدیث 15 من الباب 1 من أبواب أفعال الصلاة عن الصدوق.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح علی الظاهر (مل).

این روایت، کا را یک‌سره می‌کند و هفت چیز را جزء امور لازم و واجبات در صلاة بر می‌شمرد. (1) وقت، (2) طهور، (3) قبله، (4) التوجه، (5) رکوع، (6) سجود، (7) دعا که از بین این هفت مورد، تنها طهور است که به بحث ما مربوط می‌شود و آن‌چه ذیل روایت اول (ح 960)، درباره صلاة و طهور عرض کردم، این‌جا هم باید عرض کنم که از تکرار آن پرهیز می‌کنم.