حدیث 35075

35075- 3-[1] وَ رَواهُ الْعَیاشی فی تَفْسیرِهِ عَنْ سَماعَةَ (عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع)[2] وَ زادَ وَ لَکِنْ یقادُ بِهِ وَ الدّیَةُ إنْ قُبِلَتْ قُلْتُ فَلَهُ تَوْبَةٌ قالَ نَعَمْ یَعْتِقُ رَقَبَةً وَ یَصومُ شَهْرَینِ مُتَتابِعَینِ وَ یُطْعِمُ سِتّینَ مِسْکیناً وَ یتوبُ وَ یَتَضَرَّعُ فَأرْجو أنْ یُتابَ عَلَیْهِ.
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی مِثْلَهُ[3].
——————————
[1]– تفسیر العیاشی 1- 267- 236، و معانی الأخبار- 380- 4.
[2]– لیس فی المصدر.
[3]– التهذیب 10- 164- 656.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
مرحوم عیاشی این حدیث را به صورت مرسل از سماعه بن مهران روایت کرده است و در نتیجه معتبر نیست. (تفسیر العیاشی)
آن‌چه در ادامه به عنوان طریق شیخ الطائفه آمده است، معتبر است، اما همان روایت قبل، یعنی روایت 15075 است و این قسمت اضافه مرحوم عیاشی را ندارد.

حدیث معتبر نیست، اما به نظرم همه فرازهای آن به قرینه‌های خارجیه، تأیید می‌شود.