سوره حجر – آیه 41 و 42

گفت: «این راه …» (41) به یقین بندگان مرا نیست برای تو بر آن‌ها تسلطی، مگر کسی که تبعیت کند تو را از هلاک‌شوندگان (42)

گفت: اخلاصمندی راهی است که مستقیم بمن میرسد (41) ترا بر بندگان [خاص‏] من تسلط نباشد مگر گمراهانی که پیرویت کنند (42)

فرمود: «این راهی است راست [که‏] به سوی من [منتهی می‏شود]. (41) در حقیقت، تو را بر بندگان من تسلطی نیست، مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند، (42)

(ابلیس ادعا کرد جز اندکی از آنها را از هدایت اختیاری خارج و به قهر اغوا خواهم کرد) خدا گفت: این (قرار دادن آنها در راه هدایت و ضلالت اختیاری) راهی است مستقیم بر عهده من (و از هر قدرتی خارج است). (41) و به یقین تو را بر بندگان من تسلیطی نیست (آنها همیشه در انتخاب راه مختارند) جز کسانی از گمراهان که به کلی پیرو تو شوند. (42)