حدیث 781
781- 2-[1] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ عَلی بْنِ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْمُغیرَةِ عَنْ مَنْصورِ بْنِ حازِمٍ قالَ: قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ ع الرَّجُلُ یعْتَریهِ الْبَوْلُ وَ لا یقْدِرُ عَلَی حَبْسِهِ قالَ فَقالَ لی إذا لَمْ یقْدِرْ عَلَی حَبْسِهِ فَاللهُ أوْلَی بِالْعُذْرِ یجْعَلُ خَریطَةً.
——————————
[1]– الکافی 3- 20- 5.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از عبدالله بن مغیره از منصور بن حازم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر).
این حدیث، در واقع مربوط به وضو نیست، هر چند می‌توان به آن ربط داد. سؤال شده است که فردی گفتار تکرر بول است و قادر به نگه‌داشتن آن نیست. امام علیه‌السلام هم در جواب می‌گویند که اگر واقعا قادر به نگه‌داشتن آن نیست، الله به عذر مردم سزاوارترین است، کیسه‌ای همراه داشته باشد. این «فالله أولی بالعذر» کنایه از این است که خدا به وضعیت افراد آگاه‌ترین است و به نظر من یعنی شما کاری به این‌که طرف واقعا چنین هست یا نیست، کاری نداشته باشید. اگر واقعا هست، کیسه‌ای همراه خود داشته باشد.