سوره ابراهیم – آیات 23 تا 26

وَ أُدْخِلَ الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ جَنّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِها الْأنْهارُ خالِدینَ فیها بِإذْنِ رَبِّهِمْ تَحیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ (23) أ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فی السَّماءِ (24) تُؤْتی أُکُلَها کُلَّ حینٍ بِإذْنِ رَبِّها وَ یَضْرِبُ اللّهُ الْأمْثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرونَ (25) وَ مَثَلُ کَلِمَةٍ خَبیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ (26)

و در آورده شوند کسانی که ایمان آورده و عمل کرده‌اند نیکی‌ها را، بهشت‌هایی است (که) جریان دارد از زیر آن نهرها. جاودانه‌اند در آن به اذن پروردگارشان، تحیتشان در آن سلامتی است. (23) آیا ندیدی چگون الله مثلی زد؟ اثری پاک مانند درختی پاک است که اصل (ریشه) آن استوار و فرعش (شاخ و برگش) در آسمان است. (24) می‌دهد میوه‌اش را هر زمانی به اذن پروردگارش و می‌زند الله مثل‌ها را برای مردم، باشد که متذکر شوند. (25) و مثل اثر ناپاک، مانند درختی ناپاک است که کنده شده است از بالای زمین، نیست برای آن قراری. (26)

و کسانی که ایمان آورده‏اند و کارهای شایسته کرده‏اند به بهشت‏هاشان برند که جوی‏ها در آن روانست که در آن باذن پروردگارشان جاودانند و درودشان در آنجا سلام است (23) مگر ندیدی خدا چگونه مثلی زد: سخن نیک چون نهال نیک است که بیخش استوار است و شاخش در آسمان (24) و هر زمان باذن پروردگارش ثمر میدهد، خدا این مثلها را برای کسانی میزند شاید اندرز گیرند (25) و مثل سخن بد چون نهالی است بد که از زمین کنده شده آنرا قرار نیست (25)

و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏اند به بهشتهایی درآورده می‏شوند که از زیر [درختان‏] آن جویبارها روان است که به اذن پروردگارشان در آنجا جاودانه به سر می‏برند، و درودشان در آنجا سلام است. (23) آیا ندیدی خدا چگونه مثل زده: سخنی پاک که مانند درختی پاک است که ریشه‏اش استوار و شاخه‏اش در آسمان است؟ (24) میوه‏اش را هر دم به اذن پروردگارش می‏دهد. و خدا مثلها را برای مردم می‏زند، شاید که آنان پند گیرند. (25) و مثل سخنی ناپاک چون درختی ناپاک است که از روی زمین کنده شده و قراری ندارد. (26)

و کسانی را که ایمان آوردند و عمل‏های شایسته نمودند به بهشت‏هایی درآورند که از زیر (ساختمان‏ها و درختان) آنها نهرها روان است در حالی که به خواست پروردگارشان در آنجا جاودانه‏اند، درودشان (درود خدا و فرشتگان بر آنها یا درود آنها به یکدیگر) در آن‏جا سلام است. (23) آیا (به دیده دل) ندیدی که خداوند چگونه مثلی زده؟ کلمه پاکیزه (توحید) را همانند درخت پاکیزه‏ای (قرار داده) که ریشه‏اش (در زمین) استوار و شاخه‏اش در آسمان است. (ریشه درخت توحید عقاید اصولی جامعه، و شاخه‏های آن اعمال فروعی دین است که سر از آسمان جامعه برین برمی‏آورد.) (24) در هر زمان (مناسب) میوه خود را به اراده پروردگارش می‏دهد. (میوه این درخت تحقیق مدینه فاضله و زندگی اجتماعی متعالی الهی در دنیا برای جامعه، و دستیابی به سعادت کامل در آخرت است.) و خدا مثال‏ها را برای مردم می‏زند، باشد که متذکر شوند. (25) و مثال کلمه پلید (کفر و شرک) مانند درخت پلیدی است که از روی زمین برکنده شده (از ریشه درآمده) هیچ ثبات و قراری ندارد. (عقاید کفر و شرک یا هر امر باطلی نسبت به افراد به مجرد مرگ باطل، و نسبت به جامعه کافر بالاخره روزی ریشه‏کن خواهد شد.) (26)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه