حدیث 4132

(4132) معانی الأخبار (ص 192) و الخصال (ج 1، ص 131): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ الْمُغیرَةِ عَنْ أبی‌الصَّبّاحِ الْکِنانیِّ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «مِنْ أشَدِّ ما عَمِلَ الْعِبادُ، إنْصافُ الْمَرْءِ مِنْ نَفْسِهِ وَ مُؤاساةُ الْمَرْءِ أخاهُ وَ ذِکْرُ اللهِ عَلَی کُلِّ حالٍ.» قالَ: «قُلْتُ: «أصْلَحَکَ اللهُ! وَ ما وَجْهُ ذِکْرِ اللهِ عَلَی کُلِّ حالٍ؟» قالَ: «یَذْکُرُ اللهَ عِنْدَ الْمَعْصیَةِ یَهُمُّ بِها، فَیَحولُ ذِکْرُ اللهِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ تِلْکَ الْمَعْصیَةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّروا فَإذا هُمْ مُبْصِرونَ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد البرقی از پدرش از عبدالله بن مغیره از ابوالصباح الکنانی از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از محمد بن علی ماجیلویه از عمویش، محمد بن ابی‌القاسم از احمد البرقی به باقی سند نیز روایت کرده است.

ابوبصیر روایت کرد: «ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «از شدیدترین اعمالی که بندگان باید به آن عمل کنند، رعایت انصاف افراد نسبت به خودشان است و همراهی فرد نسبت به برادرشان و یاد الله در همه حال.»» (راوی) گوید: «عرض کردم: «الله شما را خیر دهد! یاد الله در همه حال به چه صورت است؟» فرمودند: «هنگامی که نزدیک است که معصیتی مرتکب شود، یاد الله بین او و بین معصیت حائل ایجاد می‌کند و آن است کلام الله عز و جل: «إنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا إذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّروا فَإذا هُمْ مُبْصِرونَ»»».