حدیث ۹۸۵۰
(۹۸۵۰) الکافی (ح ۲۹۸۰) و ثواب الأعمال (س ۱۶۹): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ یُقارِفُ فی یَوْمِهِ وَ لَیْلَتِهِ أرْبَعینَ کَبیرَةً، فَیَقولُ وَ هُوَ نادِمٌ: «أسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذی لا إلهَ إلّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیّومُ بَدیعُ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ ذو الْجَلالِ وَ الْإکْرامِ وَ أسْألُهُ أنْ یُصَلّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أنْ یَتوبَ عَلَیَّ»، إلّا غَفَرَها اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لا خَیْرَ فیمَنْ یُقارِفُ فی یَوْمٍ أکْثَرَ مِنْ أرْبَعینَ کَبیرَةً.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد از حسن بن محبوب از هشام بن سالم از من ذکره روایت کرده است که این فرد اخیر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه هشام بن سالم، توثیق درجه دو می‌شود. احمد البرقی هم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از عبدالله بن جعفر الحمیری از احمد بن محمد بن خالد البرقی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «مؤمنی نیست (مگر) که در روزش و شبش چهل کبیره مرتکب شود، پس در حالی که پشیمان است، می‌گوید: «استغفر الله الذی لا اله الا هو الحی القیوم بدیع السماوات و الأرض ذوالجلال و الإکرام و درخواست می‌کنم او را که درود فرستد بر محمد و آل محمد و این‌که توبه من را بپذیرد»، مگر این‌که الله عز و جل بر او بیامرزد و خیری نیست در کسی که در روز بیش‌تر از چهل کبیره مرتکب می‌شود.»
