حدیث 35068

35068- 5-[1] عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ فی قُرْبِ الْإسْنادِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ ظَریفٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عُلْوانَ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ قالَ: وُجِدَ فی[2] سَیفِ رَسولِ اللهِ ص صَحیفَةٌ[3] فَفَتَحوها فَوَجَدوا فیها إنَّ أعْتَی النّاسِ عَلَی اللهِ الْقاتِلُ غَیرَ قاتِلِهِ وَ الضّارِبُ غَیرَ ضارِبِهِ وَ مَنْ أحْدَثَ حَدَثاً أوْ آوَی مُحْدِثاً فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللهِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ النّاسِ أجْمَعینَ لا یَقْبَلُ اللهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لا عَدْلاً وَ مَنْ تَوالَی[4] غَیرَ مَوالیهِ فَقَدْ کَفَرَ بِما أُنْزِلَ عَلَی مُحَمَّدٍ ص.
——————————
[1]– قرب الإسناد- 50.
[2]– فی المصدر زیادة- غمد.
[3]– فی المصدر زیادة- مختومة.
[4]– فی المصدر- تولی إلی.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
عبدالله بن جعفر الحمیری این حدیث را از حسن بن ظریف از حسین بن علوان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

این حدیث هم مطلبی اضافه‌تر از احادیث قبلی ندارد.