حدیث 9851
(9851، 10055) الکافی (ح 2974) و قرب الإسناد (ص 70): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرانَ عَنْ زُرارَةَ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «إنَّ الْعَبْدَ، إذا أذْنَبَ ذَنْباً، أُجِّلَ مِنْ غُدْوَةٍ إلَی اللَّیْلِ. فَإنِ اسْتَغْفَرَ اللهَ، لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از محمد بن حمران از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
عبدالله بن جعفرالحمیری نیز شبیه این حدیث را از ابن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
زراره روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «همانا بنده، چون گناهی مرتکب شود، از صبح تا شب فرصت داده شود. پس اگر طلب آمرزش کرد الله را، بر او نوشته نمی‌شود.»»