سوره آل عمران – آیه 161
وَ ما کانَ لِنَبیٍّ أنْ یَغُلَّ وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقیامَةِ ثُمَّ تُوَفَّی کُلُّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمونَ (161)
و نسزد بر نبی‌ای که خیانت کند و کسی که خیانت کند، بیاید به آنچه خیانت کرده زمان قیامت، سپس وفا می‌شود هر کسی را آنچه کسب کرده است در حالی که آن‌ها مورد ظلم قرار نمی‌گیرند. (161)
بر هیچ پیمبری روا نبود که خیانت کند و هر که خیانت کند روز قیامت با آنچه خیانت کرده بیاید، آنگاه بهر کس هر چه کرده سزا دهند و ستم نه بینند (161)
و هیچ پیامبری را نسزد که خیانت ورزد، و هر کس خیانت ورزد، روز قیامت با آنچه در آن خیانت کرده بیاید آن گاه به هر کس [پاداش] آنچه کسب کرده، به تمامی داده می‌شود، و بر آنان ستم نرود. (161)
و هیچ پیامبری را (از نظر شرایع آسمانی و عقل سلیم) نسزد که (به امت خود در اموال غنائم و غیره) خیانت کند، و هر کس خیانت نماید در روز قیامت همراه آنچه خیانت کرده بیاید، سپس به هر نفسی در برابر آنچه به دست آورده جزای کامل داده شود و به آنان ستم نرود و از حقیشان کم نگردد. (161)