حدیث ۷۱۳۰
(۷۱۳۰) عیون أخبار الرضا علیه‌السلام (ج ۱، ص ۱۳۶) و الأمالی للصوق (ص ۷): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ خالِدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ موسَی الرِّضا علیهماالسلام عَنْ أبیهِ عَنْ آبائِهِ علیهم‌السلام عَنْ أمیرِالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام قالَ: «قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِحَوْضی، فَلا أوْرَدَهُ اللهُ حَوْضی وَ مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِشَفاعَتی، فَلا أنالَهُ اللهُ شَفاعَتی.» ثُمَّ قالَ علیه‌السلام: «إنَّما شَفاعَتی لِأهْلِ الْکَبائِرِ مِنْ أُمَّتی، فَأمّا الْمُحْسِنونَ، فَما عَلَیْهِمْ مِنْ سَبیلٍ.»» قالَ الْحُسَیْنُ بْنُ خالِدٍ: «فَقُلْتُ لِلرِّضا علیه‌السلام: «یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! فَما مَعْنَی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ لا یَشْفَعونَ إلّا لِمَنِ ارْتَضی»؟» قالَ: «لا یَشْفَعونَ إلّا لِمَنِ ارْتَضَی اللهُ دینَهُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن معبد از حسین بن خالد الصیرفی روایت کرده است که این نفر آخر از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
حسین بن خالد از علی بن موسی الرضا علیهماالسلام ار پدرشان از پدرانشان علیهم‌السلام از امیر مؤمنان علیه‌السلام روایت کردند: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «کسی که به حوض من ایمان نیاورده است، پس الله او را بر حوض من وارد نکند و کسی که به شفاعت من ایمان نیاورده است، الله شفاعت مرا به او نائل نکند.» سپس (امام) علیه‌السلام فرمودند: «این است و جز این نیست که شفاعت من برای اهل کبائر از امتم است، پس اما نیکوکاران، پس نیست بر آن‌ها از راه (عذاب).»» حسین بن خالد گفت: «پس (امام) رضا علیه‌السلام عرض کردم: «ای فرزند رسول الله! پس چیست معنای کلام الله عز و جل: «وَ لا یَشْفَعونَ إلّا لِمَنِ ارْتَضی»؟» فرمودند: «شفاعت نمی‌شوند، مگر کسانی که الله به دینشان رضایت دارد.»»
