فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظّاً غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فی الْأمْرِ فَإذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ إنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلینَ (۱۵۹)
إنْ یَنْصُرْکُمُ اللّهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ وَ إنْ یَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذا الَّذی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنونَ (۱۶۰)
پس به آنچه رحمتی از (جانب) الله است، نرم شدی برای آنها، در حالی که اگر بودی بد خلق غلیظ القلب (سخت دل)، قطعاً پراکنده میشدند از اطرافت، پس عفو کن از آنها و طلب پوشش (اعمال) کن برای آنها و مشورت بگیر آنها را در کار، پس هنگامی که عزم کردی، پس توکل کن بر الله. به یقین الله دوست میدارد توکلکنندگان را. (۱۵۹) اگر یاری کند شما را الله، پس نیست غلبهای بر شما و اگر رها کند شما را، پس کیست این کسی که یاری کند شما را از بعد او و پس بر الله توکل میکنند مؤمنان. (۱۶۰)
بمرحمت خدا با آنها نر- مخو شدهای، اگر خشن بودی و سختدل از دور تو پراکنده میشدند، آنها را ببخش و برایشان آمرزش بخواه، و در کار جنگ با آنها کنکاش کن و چون مصمم شدی بخدا توکل کن که خدا توکل کنان را دوست دارد (۱۵۹) اگر خدای نصرتتان دهد، هیچکس بر شما چیره نشود و اگر رهاتان کند کیست که پس از وی نصرتتان دهد پس مؤمنان باید بخدا توکل کنند. (۱۶۰)
پس به [برکت] رحمت الهی، با آنان نرمخو [و پر مهر] شدی، و اگر تندخو و سختدل بودی قطعا از پیرامون تو پراکنده میشدند. پس، از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه، و در کار [ها] با آنان مشورت کن، و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن، زیرا خداوند توکل کنندگان را دوست میدارد. (۱۵۹) اگر خدا شما را یاری کند، هیچ کس بر شما غالب نخواهد شد و اگر دست از یاری شما بردارد، چه کسی بعد از او شما را یاری خواهد کرد؟ و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند. (۱۶۰)
پس به برکت رحمتی از جانب خداوند با آنها (امت خود) نرمخو شدی، و اگر بد خلق و سختدل بودی حتما از دورت پراکنده میشدند. پس، از آنها درگذر و برایشان آمرزش طلب و در کارها با آنان مشورت نما، و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن، که بیتردید خداوند توکل کنندگان را دوست دارد. (۱۵۹) اگر خداوند شما را یاری کند هیچ کس بر شما پیروز نگردد، و اگر شما را واگذارد پس کیست آن که شما را پس از وی یاری دهد؟! و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل نمایند. (۱۶۰)