سوره آل عمران – آیه ۱۵۹ و ۱۶۰

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظّاً غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فی الْأمْرِ فَإذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ إنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلینَ (۱۵۹)

إنْ یَنْصُرْکُمُ اللّهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ وَ إنْ یَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذا الَّذی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَی اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنونَ (۱۶۰)

پس به آن‌چه رحمتی از (جانب) الله است، نرم شدی برای آن‌ها، در حالی که اگر بودی بد خلق غلیظ القلب (سخت دل)، قطعاً پراکنده می‌شدند از اطرافت، پس عفو کن از آن‌ها و طلب پوشش (اعمال) کن برای آن‌ها و مشورت بگیر آن‌ها را در کار، پس هنگامی که عزم کردی، پس توکل کن بر الله. به یقین الله دوست می‌دارد توکل‌کنندگان را. (۱۵۹) اگر یاری کند شما را الله، پس نیست غلبه‌ای بر شما و اگر رها کند شما را، پس کیست این کسی که یاری کند شما را از بعد او و پس بر الله توکل می‌کنند مؤمنان. (۱۶۰)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه