سوره آل عمران – آیه 22 تا 26

آن‌ها کسانی هستند که تباه می‌کنند اعمالشان را در دنیا و آخرت و نیست برای آن‌ها از یاریگران. (22) آیا ننگریستی به سوی کسانی که به آن‌ها داده شده است نصیبی از کتاب، دعوت می‌شوند به سوی کتاب الله تا حکم کند بینشان، سپس روی می‌گردانند گروهی از آن‌ها در حالی که آن‌ها اعراض‌کنندگان هستند. (23) آن بدین سبب است که آن‌ها گفتند: «هرگز نمی‌رسد به ما آتش، مگر زمان‌هایی شمرده شده‌ها» و می‌فریبد آن‌ها را در دینشان آن‌چه به دروغ جعل می‌کنند. (24) پس چگونه است هنگامی که جمع می‌کنیم آن‌ها را زمانی (که) نیست شکی در آن و وفا می‌شود هر کسی را آن‌چه کسب کرده در حالی که آن‌ها مورد ظلم قرار نمی‌گیرند. (25) بگو: «بارالها! دارنده فرمان‌روایی! می‌دهی فرمان‌روایی هر کس را که می‌خواهی و بر می‌کَنی را از هر کس می‌خواهی و عزت می‌دهی هر کس را که می‌خواهی و ذلیل می‌کنی هر کس را که می‌خواهی. خیر به دست (قدرت) تو است. به یقین تو بر هر چیزی بسیار قادر هستی.» (26)

همین کسانند که اعمالشان در دنیا و آخرت هدر شده و یاورانی ندارند (22) مگر آنکسان را که از تورات بهره‏ای یافته‏اند نه بینی که بکتاب خدا خوانده شوند تا میانشان حکم کند، و گروهی از آنها روی بگردانند و اعراضگران باشند (23) اعراضشان برای آنست که گویند: آتش بما نرسد مگر روزی چند. دروغها که ساخته‏اند در کار دینشان فریبشان داده است (24) چگونه باشد وقتی در آنروز، که شک ندارد، فراهمشان کنیم و بهر کس آنچه کرده است داده شود و ستم نبینند (25) بگو: ای خدای صاحب ملک! ملک بهر که خواهی دهی و ملک از هر که خواهی ستانی. هر که را خواهی عزیز کنی و هر که را خواهی ذلیل کنی. همه خوبیها بدست تو است که تو بر همه چیز توانایی (26)

آنان کسانی‏اند که در [این‏] دنیا و [در سرای‏] آخرت، اعمالشان به هدر رفته و برای آنان هیچ یاوری نیست. (22) آیا داستان کسانی را که بهره‏ای از کتاب [تورات‏] یافته‏اند ندانسته‏ای که [چون‏] به سوی کتاب خدا فراخوانده می‏شوند تا میانشان حکم کند، آن گه گروهی از آنان به حال اعراض، روی برمی‏تابند؟ (23) این بدان سبب بود که آنان [به پندار خود] گفتند: «هرگز آتش جز چند روزی به ما نخواهد رسید»، و برساخته‏هایشان آنان را در دینشان فریفته کرده است. (24) پس چگونه خواهد بود [حالشان‏] آن گاه که آنان را در روزی که هیچ شکی در آن نیست گرد آوریم و به هر کس [پاداش‏] دستاوردش به تمام [و کمال‏] داده شود و به آنان ستم نرسد؟ (25) بگو: «بار خدایا، تویی که فرمانفرمایی هر آن کس را که خواهی، فرمانروایی بخشی و از هر که خواهی، فرمانروایی را باز ستانی و هر که را خواهی، عزت بخشی و هر که را خواهی، خوار گردانی همه خوبیها به دست توست، و تو بر هر چیز توانایی.» (26)

آنها کسانی‏اند که عمل‏های (خیر) آنها در دنیا و آخرت تباه و باطل شده (کارهای خیرشان آثار نیک دنیوی و پاداش اخروی ندارد). و آنها را هیچ یاوری (شفاعت کننده‏ای در آخرت) نخواهد بود. (22) آیا به کسانی که بهره‏ای از کتاب (آسمانی تورات و انجیل) به آنها داده شده ننگریستی که به سوی کتاب خدا (قرآن یا تورات) دعوت می‏شوند، تا در میان آنها (درباره نبوت محمد صلیی اللییه علیه و آله یا حکم رجم) داوری کند، سپس گروهی از آنها در حالی که عادتشان بر اعراض (از حق) است روی می‏گردانند؟! (23) این بدان سبب است که گفتند: هرگز آتش (جهنم در آخرت) جز چند روزی به ما نمی‏رسد و آنچه افترا می‏بستند (که جهنم یهود به عدد روزهایی است که اجدادشان گوساله پرستیدند) آنها را در دینشان فریب داده است. (24) پس چگونه خواهند بود آن گاه که ما آنان را روزی که در آن شکی نیست گرد آوریم و به هر نفسی جزاء آنچه به دست آورده (و یا تجسم عینی آن) به تمام و کمال داده شود در حالی که به آنها ستم نرود و از پاداششان کسر و بر کیفرشان اضافه نشود. (25) بگو: خداوندا، ای مالک حقیقی هر مملوک، و ای حاکم مطلق بر همه حکومت‏ها، به هر که خواهی حکومت می‏بخشی، و از هر که خواهی حکومت را بازمی‏گیری، و هر که را خواهی عزت می‏دهی، و هر که را خواهی خوار می‏گردانی، (حقیقت) خیر در دست توست، حقیا که تو بر هر چیزی توانایی. (26)