حدیث ۱-۱۰۳۲۲

(۱۰۳۲۲-۱، ۱۰۳۴۱ و ۱۱۲۴۱) عیون أخبار الرضا علیه‌السلام (ج ۱، ص ۱۱۵)، التوحید (ص ۱۱۷) و الأمالی للصدوق (ص ۴۶۰): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ زیادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَدانیُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ عَبْدِالسَّلامِ بْنِ صالِحٍ الْهَرَویِّ قالَ: «قُلْتُ لِعَلیِّ بْنِ موسَی الرِّضا علیهماالسلام: «…»» … قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! فَأخْبِرْنی عَنِ الْجَنَّةِ وَ النّارِ. أ هُما الْیَوْمَ مَخْلوقَتانِ؟» فَقالَ: «نَعَمْ! وَ إنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله قَدْ دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ رَأی النّارَ لَمّا عُرِجَ بِهِ إلَی السَّماءِ.» قالَ: «فَقُلْتُ لَهُ: «إنَّ قَوْماً یَقولونَ: «إنَّهُما الْیَوْمَ مُقَدَّرَتانِ غَیْرُ مَخْلوقَتَیْنِ.» فَقالَ علیه‌السلام: «لا هُمْ مِنّا وَ لا نَحْنُ مِنْهُمْ. مَنْ أنْکَرَ خَلْقَ الْجَنَّةِ وَ النّارِ، فَقَدْ کَذَّبَ النَّبیَّ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ کَذَّبَنا وَ لَیْسَ مِنْ وَلایَتِنا عَلَی شَیْءٍ وَ یُخَلَّدُ فی نارِ جَهَنَّمَ. قالَ اللهُ تَعالَی: «هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتی یُکَذِّبُ بِها الْمُجْرِمونَ یَطوفونَ بَیْنَها وَ بَیْنَ حَمیمٍ آنٍ» وَ قالَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «لَمّا عُرِجَ بی إلَی السَّماءِ، أخَذَ بِیَدی جَبْرَئیلُ علیه‌السلام. فَأدْخَلَنی الْجَنَّةَ. فَناوَلَنی مِنْ رُطَبِها، فَأکَلْتُهُ. فَتَحَوَّلَ ذَلِکَ نُطْفَةً فی صُلْبی. فَلَمّا هَبَطْتُ إلَی الْأرْضِ، واقَعْتُ خَدیجَةَ. فَحَمَلَتْ بِفاطِمَةَ علیهاالسلام. فَفاطِمَةُ حَوْراءُ إنْسیَّةٌ. فَکُلَّما اشْتَقْتُ إلَی رائِحَةِ الْجَنَّةِ، شَمِمْتُ رائِحَةَ ابْنَتی فاطِمَةَ علیهاالسلام.»»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن زیاد الهمدانی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابوالصلت الهروی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

عبدالسلام بن صالح الهروی روایت کرد: «به علی بن موسی الرضا علیهماالسلام عرض کردم: «…» … (راوی) گفت: «به ایشان عرض کردم: «ای فرزند رسول الله! پس خبر کنید مرا از بهشت و آتش. آیا آن دو امروزه خلق شده‌اند؟» پس فرمودند: «آری! و همانا رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله داخل شده است بهشت را و دیده است آتش را هنگامی که عروج داده شد به سوی آسمان.»» (راوی) گفت: «پس به ایشان عرض کردم: «همانا قومی می‌گویند: «همانا آن دو مقدر هستند، غیر دو مخلوق (در حال حاضر).»» (امام علیه‌السلام) فرمودند: «آن‌ها از ما نیستند و نه ما از آن‌ها. کسی که انکار کند خلقت بهشت و آتش را، پس انکار کرده است نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله را و تکذیب کرده است ما را و نیست بر ولایت ما از چیزی و جاودان می‌شود در آتش جهنم. الله تعالی فرمود: «هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتی یُکَذِّبُ بِها الْمُجْرِمونَ یَطوفونَ بَیْنَها وَ بَیْنَ حَمیمٍ آنٍ» و نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «هنگامی که عروج داده شدم به سوی آسمان،جبرئیل علیه‌السلام دستم را گرفت. پس داخل کرد مرا به بهشت. پس داد به من رطبی، پس آن را خوردم. پس دگرگون آن (به صورت) نطفه‌ای در ثلب من. پس هنگامی که فرود آمدن به سوی زمین، واقع شدم بر خدیجه. پس حامله شد به فاطمه. پس فاطمه حوری انسانی است. پس هرگاه مشتاق شوم به سوی بوی بهشت، ببویم بوی دخترم فاطمه علیهاالسلام را.»»»