حدیث ۹۱۵
(۹۱۵ و ۸۲۰۸) الکافی (ح ۳۶۳) و بصائر الدرجات (ج ۱، ص ۶۱): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرانَ عَنْ أسْوَدَ بْنِ سَعیدٍ قالَ: «کُنْتُ عِنْدَ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام، فَأنْشَأ یَقولُ ابْتِداءً مِنْهُ مِنْ غَیْرِ أنْ أسْألَهُ: «نَحْنُ حُجَّةُ اللهِ وَ نَحْنُ بابُ اللهِ وَ نَحْنُ لِسانُ اللهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللهِ وَ نَحْنُ عَیْنُ اللهِ فی خَلْقِهِ وَ نَحْنُ وُلاةُ أمْرِ اللهِ فی عِبادِهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن عیسی یا احمد بن محمد بن خالد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از محمد حمران از اسود به سعید روایت کرده است که اسود به سعید از ثقات درجه است و اگر احمد بن محمد، احمد البرقی هم باشد که از ثقات مشروط است، در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند. سایرین هم ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از احمد بن محمد به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
اسود بن سعید روایت کرد: «خدمت ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام بودیم، پس بدون آن‌که از ایشان سؤال کنم، خود ابتداء فرمودند: «حجت الله و باب الله ما هستیم و لسان الله و وجه الله ما می‌باشیم و ما عین الله در خلقش هستیم و ما والیان امر او در بین بندگانش می‌باشیم.»»
