سوره آل عمران – آیه 126 و 127
وَ ما جَعَلَهُ اللّهُ إلاَّ بُشْری لَکُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلوبُکُمْ بِهِ وَ ما النَّصْرُ إلاَّ مِنْ عِنْدِ اللّهِ الْعَزیزِ الْحَکیمِ (126)
لیَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذینَ کَفَروا أوْ یَکْبِتَهُمْ فَیَنْقَلِبوا خائِبینَ (127)
و قرار نداد آن را الله مگر بشارتی برای شما و برای این‌که مطمئن شود قلب‌هایتان به آن و نیست یاری مگر از نزد الله همیشه با عزت همیشه با حکمت. (126) تا قطع کند قسمتی از کسانی که کفر ورزیدند یا خوار کند آنها را، پس بازگردند ناامید. (127)
و خدا آنرا، جز بشارتی برای شما نکرد تا دلهایتان مطمئن شود که فیروزی جز از نزد. خدای توانای فرزانه نیست (126) [نصرتتان داد] تا گروهی از آنها را که کافر شدهاند نابود کند یا سرکوبشان کند و نومید باز گردند. (127)
و خدا آن [وعده پیروزی] را، جز مژدهای برای شما قرار نداد تا [بدین وسیله شادمان شوید و] دلهای شما بدان آرامش یابد، و یاری جز از جانب خداوند توانای حکیم نیست. (126) تا برخی از کسانی را که کافر شدهاند نابود کند، یا آنان را خوار سازد، تا نومید بازگردند. (127)
و خداوند این (وعده یاری و فرستادن فرشتگان) را جز برای بشارت شما و برای آنکه دلهایتان بدان آرامش یابد قرار نداد (زیرا غالبا دلها متوجه اسباب است)، و کمک و یاری جز از جانب خدای توانمند شکستناپذیر و حکیم نیست (زیرا اراده او مسبب همه اسباب است). (126) (و نیز این پیروزی را داد) تا پارهای از کافران را از بن براندازد یا آنها را سرکوب کند تا ناامید بازگردند، (127)