حدیث ۳۵۱۲۱

۳۵۱۲۱- ۴-[۱] وَ فی بَعْضِها أنَّ عَلَی الْعَبْدِ الْقَوَدَ وَ لَمْ یفَصِّلوا.
قالَ وَ الْوَجْهُ فی ذَلِکَ أنَّهُ إنْ کانَ الْعَبْدُ مُخَیراً[۲] عاقِلاً یعْلَمُ أنَّ ما أمَرَهُ بِهِ مَعْصیَةٌ فَإنَّ الْقَوَدَ عَلَی الْعَبْدِ وَ إنْ کانَ صَغیراً أوْ کَبیراً لا یمَیزُ وَ اعْتَقَدَ أنَّ جَمیعَ ما یأْمُرُهُ بِهِ سَیدُهُ واجِبٌ عَلَیهِ فِعْلُهُ کانَ الْقَوَدُ عَلَی السَّیدِ.
——————————
[۱]– المختلف- ۷۹۲.
[۲]– فی المصدر- ممیزا.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
این نقل، نظر و گزارش مرحوم علامه حلی است و روایات مورد نظر خود را هم مرسلا نقل می‌کنند.

به شماره قبل مراجعه شود.
فقط این نکته را اضافه کنم که مرحوم شیخ در این‌جا مطالبی دارند که قابل تأمل است. بله اگر بنده می‌دانست مولا دارد او را امر به معصیت می‌کند، عاقل و مختار هم بود، قصاص شامل بنده است، اما اگر عاقل نبود، یا مختار نبود، یا تصور می‌کرد هر چه مولا امر کرد، باید انجام دهد و مانند این‌ها، قصاص بر مولا است.