حدیث ۲۱۸۲

(۲۱۸۲) التهذیب (ح ۹، ح ۱۰۲۳) و الإستبصار (ج ۴، ح ۵۳۲): الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَماعَةَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْوَضّاحِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ فی امْرَأةٍ توُفّیَتْ وَ تَرَکَتْ زَوْجَها وَ أُمَّها وَ أباها وَ إخْوَتَها، قالَ: «هیَ مِنْ سِتَّةِ أسْهُمٍ. لِلزَّوْجِ النِّصْفُ، ثَلاثَةُ أسْهُمٍ وَ لِلْأبِ الثُّلُثُ، سَهْمانِ وَ لِلْأُمِّ السُّدُسُ وَ لَیْسَ لِلْإخْوَةِ شَیْءٌ، نَقَصوا الْأُمَّ وَ زادوا الْأبَ، لِأنَّ اللهَ تَعالَی قالَ: «فَإنْ کانَ لَهُ إخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسن بن محمد بن سماعه که معتبر درجه یک است، از فردی از عبدالله بن وضاح از ابوبصیر الاسدی که فرد بعد از حسن بن محمد بن سماعه، ابتداء مجهول است، اما به واسطه او، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره زنی که فوت کرد و ترک کرد شوهرش و مادرش و پدرش و برادرانش را فرمودند: «آن از شش سهم است. برای شوهر نصف، (یعنی) سه سهم و برای پدر یک‌سوم، (یعنی) دو سهم و برای مادر یک‌ششم است و برای برادرها سهمی نیست، (سهم) مادر را کم کردند و پدر را زیاد کردند، چرا که الله تعالی فرمود: «فَإنْ کانَ لَهُ إخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ»».