حدیث ۲۱۲۷

(۲۱۲۷) الکافی (۸۶۰۰) و التهذیب (ج ۶، ح ۹۴۸): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَماعَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ»، فَقالَ: «مَنْ کانَ یَلی شَیْئاً لِلْیَتامَی وَ هُوَ مُحْتاجٌ، لَیْسَ لَهُ ما یُقیمُهُ، فَهُوَ یَتَقاضَی أمْوالَهُمْ وَ یَقومُ فی ضَیْعَتِهِمْ فَلْیَأْکُلْ بِقَدَرٍ وَ لا یُسْرِفْ وَ إنْ کانَ ضَیْعَتُهُمْ لا تَشْغَلُهُ عَمّا یُعالِجُ لِنَفْسِهِ، فَلا یَرْزَأنَّ مِنْ أمْوالِهِمْ شَیْئاً.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر مشروط است.ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از عثمان بن عیسی از سماعه بن مهران روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ» فرمودند: «هر کس متولی شود چیزی را برای یتیمان در حالی که خودش محتاج باشد که برای او نباشد آن‌چه به آن زندگی کنند، پس او اموالشان را فیصله می‌دهد و در زمینشان رسیدگی می‌کند، پس می‌خورد به اندازه و اسراف نمی‌کند و اگر زمینشان او را مشغول نکند از آن‌چه برای خودش انجام می‌دهد، پس برندارد از اموالشان چیزی.»»