حدیث 5852

(5852) الکافی (ح 349) و التوحید (ص 103): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ بَحْرٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ الْخَزّازِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَمّا یَرْوونَ أنَّ اللهَ خَلَقَ آدَمَ عَلَی صورَتِهِ. فَقالَ: «هیَ صورَةٌ مُحْدَثَةٌ مَخْلوقَةٌ وَ اصْطَفاها اللهُ وَ اخْتارَها عَلَی سائِرِ الصّوَرِ الْمُخْتَلِفَةِ، فَأضافَها إلَی نَفْسِهِ، کَما أضافَ الْکَعْبَةَ إلَی نَفْسِهِ وَ الرّوحَ إلَی نَفْسِهِ. فَقالَ: «بَیْتیَ وَ «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی»»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از عبدالله بن بحر از ابوایوب الخزاز روایت کرده است که عبدالله بن بحر از ثقات درجه دو است. احمد البرقی هم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از احمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن معبد از حسین بن خالد الصیرفی روایت کرده است که علی بن معبد و حسین بن خالد، از ثقات درجه دو و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.

محمد بن مسلم روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره آن چه تصور می‌کنند که الله، آدم را بر صورت خود خلق نمود. پس فرمودند: «آن صورتی حادث شده خلق شده است و الله آن را بر سایر صورت‌های مختلف برگزید و انتخاب کرد، پس آن را به خویش اضافه نمود، همان‌گونه که کعبه را به خویش اضافه نمود، روح را (هم) به خویش اضافه نمود. پس فرمود: «خانه من و «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ روحی»»»».