حدیث 1652
(1652 و 9957) المحاسن (ج 1، ص 262): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ صَفْوانَ الْجَمّالِ عَنْ أبی‌عُبَیْدَةَ، زیادٍ الْحَذّاءِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی حَدیثٍ لَهُ قالَ: «یا زیادُ! وَیحَک! وَ هَلِ الدّینُ إلّا الْحُبُ؟! أ لا تَرَی إلَی قَوْلِ اللهِ: «إنْ کنْتُمْ تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی یحْبِبْکمُ اللهُ وَ یغْفِرْ لَکمْ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به حدیث قبلش معلوم می‌شود، ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان این حدیث را از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از صفوان بن مهران الجمال از ابوعبیده الحذاء روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبیده الحذاء در حدیثی از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد که فرمودند: «ای زیاد! وای بر تو! و آیا دین غیر از محبت است؟! آیا به کلام الله ننگریسته‌ای: «إنْ کنْتُمْ تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی یحْبِبْکمُ اللهُ وَ یغْفِرْ لَکمْ».»