حدیث 10886
(10886) معانی الأخبار (ص 174): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ موسَی بْنِ الْقاسِمِ الْبَجَلیِّ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «توبوا إلَی اللهِ تَوْبَةً نَصوحاً»، قالَ: «هُوَ صَوْمُ یَوْمِ الْأرْبِعاءِ وَ یَوْمِ الْخَمیسِ وَ یَوْمِ الْجُمُعَةِ.»
قال مصنف هذا الکتاب: «معناه أن یصوم هذه الأیام، ثم یتوب.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از موسی بن قاسم البجلی از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «توبوا إلَی اللهِ تَوْبَةً نَصوحاً» فرمودند: «آن روزه روز چهارشنبه و روز پنج‌شنبه و روز جمعه است.»
مصنف این کتاب (شیخ صدوق) گوید: «معنای آن این است که این روزها را روزه بگیر، سپس توبه کند.»
مصنف این کتاب گفت: «معنای آن این‌که این روزها را روزه بگیر، سپس توبه کند»