حدیث ۷۲۸۳

(۷۲۸۳ و ۴۵۷۹) الکافی (ح ۵۷۳۶) و التهذیب (ج ۴، ح ۲۹۷): عَلی بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ یحْیی عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مُسْکانَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکینِ»». قالَ: «… فَکُلُّ ما فَرَضَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْکَ فَإعْلانُهُ أفْضَلُ مِنْ إسْرارِهِ وَ کُلُّ ما کانَ تَطَوُّعاً فَإسْرارُهُ أفْضَلُ مِنْ إعْلانِهِ …»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد از عبدالله بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن أو ضعیف (الکافی ). حسن (التهذیب).

ابوبصیر روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «کلام الله عز و جل: «إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکینِ»». فرمودند: «… پس هر آن‌چه الله عز و جل بر تو واجب کرده، پس علنی کردنش افضل از مخفی کردن آن است و هر آن‌چه از روی میل است، پس مخفی کردنش افضل از علنی کردنش می‌باشد …»»