حدیث 2129

(2129) التهذیب (ج 6، ح 949): الْحَسَنُ بْنُ مَحْبوبٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ: «سُئِلَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام وَ أنا حاضِرٌ عَنِ الْقَیِّمِ لِلْیَتامَی فی الشِّراءِ لَهُمْ وَ الْبَیْعِ فیما یُصْلِحُهُمْ، أ لَهُ أنْ یَأْکُلَ مِنْ أمْوالِهِمْ؟ فَقالَ: «لا بَأْسَ أنْ یَأْکُلَ مِنْ أمْوالِهِمْ بِالْمَعْروفِ، کَما قالَ اللهُ تَعالَی فی کِتابِهِ: «وَ ابْتَلوا الْیَتامی حَتَّی إذا بَلَغوا النِّکاحَ فَإنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعوا إلَیْهِمْ أمْوالَهُمْ وَ لا تَأْکُلوها إسْرافاً وَ بِداراً أنْ یَکْبَروا وَ مَنْ کانَ غَنیّاً فَلْیَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ»، هُوَ الْقوتُ وَ إنَّما عَنَی «فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ»، الْوَصیَّ لَهُمْ وَ الْقَیِّمَ فی أمْوالِهِمْ ما یُصْلِحُهُمْ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسن بن محبوب که معتبر درجه یک است، از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

عبدالله بن سنان روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درحالی که من حاضر بودم، درباره قیمِ یتیم‌ها در خرید کردن برای آن‌ها و فروش در آن‌چه اصلاح می‌کند (کار) آن‌ها را، سؤال شد که آیا برای او (یعنی برای قیم مجاز) است که از اموالشان بخورد؟ پس فرمودند: «مشکلی نیست که از اموالشان به (قدر) معروف بخورد همان‌گونه که الله تعالی در کتابش فرموده است: «وَ ابْتَلوا الْیَتامی حَتَّی إذا بَلَغوا النِّکاحَ فَإنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعوا إلَیْهِمْ أمْوالَهُمْ وَ لا تَأْکُلوها إسْرافاً وَ بِداراً أنْ یَکْبَروا وَ مَنْ کانَ غَنیّاً فَلْیَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ کانَ فَقیراً فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ»، آن قوت است و این است و جز این نیست که منظور از «فَلْیَأْکُلْ بِالْمَعْروفِ»، وصی برای آن‌ها و قیم در اموالشان است آن که اصلاح می‌کند (کارهای) آن‌ها را.»