حدیث ۵۰۷۸

(۵۰۷۸) علل الشرائع (ج ۱، ص ۲۸): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَهْزیارَ عَنْ أحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمیثَمیِّ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ قالَ: «کانَ اسْمُ نوحٍ علیه‌السلام عَبْدَالْغَفّارِ وَ إنَّما سُمّیَ نوحاً، لِأنَّهُ کانَ یَنوحُ عَلَی نَفْسِه.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از عباس بن معروف از علی بن مهزیار الاهوازی از احمد بن حسن المیثمی از من ذکره روایت کرده است که این نفر آخر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه احمد بن حسن المیثمی، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «اسم نوح علیه‌السلام عبدالغفار بود و همانا نوح نامیده شد، چرا که بر خود نوحه می‌کرد.»