حدیث 5093
(5093) علل الشرائع (ج 1، ص 30): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ زیادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَدانیُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ عَبْدِالسَّلامِ بْنِ صالِحٍ الْهَرَویِّ قالَ قالَ الرِّضا علیه‌السلام: «لَمّا هَبَطَ نوحٌ علیه‌السلام إلَی الْأرْضِ، کانَ هُوَ وَ وُلْدُهُ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثَمانینَ نَفْساً. فَبَنَی حَیْثُ نَزَلَ قَرْیَةً. فَسَمّاها قَرْیَةَ الثَّمانینَ، لِأنَّهُمْ کانوا ثَمانین.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابوالصلت الهروی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
(امام) رضا علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که نوح علیه‌السلام به زمین فرود آمد، او و فرزندانش و کسانی که او را تبعیت کردند، هشتاد نفر بودند. پس هنگامی که فرود آمدند، قریه‌ای بنا نهادند. پس آن راقریه ثمانین نامیدند، چرا که هشتاد (نفر) بودند.»