حدیث 5086
(5086) الکافی (ح 15238): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ عَنْ بَعْضِ أصْحابِهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «جاءَتِ امْرَأةُ نوحٍ علیه‌السلام وَ هُوَ یَعْمَلُ السَّفینَةَ. فَقالَتْ لَهُ: «إنَّ التَّنّورَ قَدْ خَرَجَ مِنْهُ ماءٌ.» فَقامَ إلَیْهِ مُسْرِعاً حَتَّی جَعَلَ الطَّبَقَ عَلَیْهِ وَ خَتَمَهُ بِخاتَمِهِ، فَقامَ الْماءُ. فَلَمّا فَرَغَ مِنَ السَّفینَةِ جاءَ إلَی الْخاتَمِ، فَفَضَّهُ وَ کَشَفَ الطَّبَقَ، فَفارَ الْماءُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی بن فضال از بعض اصحابش که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه ابن فضال، توثیق درجه دو می‌شوند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «همسر نوح علیه‌السلام آمد، در حالی که او کشتی را انجام می‌داد. پس به او گفت: «همانا از تنور آب خارج می‌شود.» پس به سرعت به سوی آن رفت تا طبقی بر آن قرار داد و به مهرش، آن را مهر نمود. پس آب ایستاد. پس هنگامی که از کشتی فارغ شد، به سوی مهر رفت، پس آن را شکست و طبق را برداشت، پس آب فوران کرد.»