حدیث ۵۰۸۸

(۵۰۸۸) الکافی (ح ۱۵۲۴۰): عَنْهُ عَنْ أبیهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمیعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ عَنْ عُمَرَ بْنِ أبانٍ عَنْ إسْماعیلَ الْجُعْفیِّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «إنَّ نوحاً علیه‌السلام لَمّا غَرَسَ النَّوَی، مَرَّ عَلَیْهِ قَوْمُهُ، فَجَعَلوا یَضْحَکونَ وَ یَسْخَرونَ وَ یَقولونَ: «قَدْ قَعَدَ غَرّاساً» حَتَّی إذا طالَ النَّخْلُ وَ کانَ جَبّاراً طوالاً، قَطَعَهُ، ثُمَّ نَحَتَهُ. فَقالوا: «قَدْ قَعَدَ نَجّاراً». ثُمَّ ألَّفَهُ، فَجَعَلَهُ سَفینَةً. فَمَرّوا عَلَیْهِ فَجَعَلوا یَضْحَکونَ وَ یَسْخَرونَ وَ یَقولونَ: «قَدْ قَعَدَ مَلّاحاً فی فَلاةٍ مِنَ الْأرْضِ.» حَتَّی فَرَغَ مِنْها.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به علی بن ابراهیم القمی بر می‌گردد، لذا ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به سه طریق روایت کرده است.
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن علی که یا بن فضال است و یا الوشاء از عمر بن ابان الکلبی از اسماعیل بن جابر الجعفی
محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی که یا بن فضال است و یا الوشاء از عمر بن ابان الکلبی از اسماعیل بن جابر الجعفی
همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق کالصحیح.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «همانا نوح علیه‌السلام هنگامی که هسته می‌کاشت، قومش بر او عبور می‌کردند، پس او را مضحکه قرار می‌دادند و مسخره می‌کردند و می‌گفتند: «کشت‌کار شده است.» تا هنگامی که نخل‌ها طول کشیدند و کاملاً بلند قامت شدند، آن‌ها را قطع کرد، سپس تراشیدشان. پس گفتند: «نجار شده است.» سپس آن‌ها را به هم بست، پس آن‌ها کشتی قرار داد. پس بر او عبور کرده، او را مضحکه می‌کردند و مسخره می‌نمودند و می‌گفتند: «کشتیبان شده است در خشکی از زمین» تا از آن فارغ شد.»