سوره نساء – آیه 36 تا 39

و بندگی کنید الله را و شریک نیاورید برای او چیزی را و (لازم است) به والدین احسانی و به نزدیکان و یتیمان و مسکینان و همسایه (مانند) خویشاوند و همسایه بیگانه و هم‌نشین نزدیک و در راه مانده و آن‌چه مالک شده‌اید به دست‌هایتان (کنایه از بندگان)، به یقین الله دوست نمی‌دارد آن کسی را که باشد متکبر فخرفروش. (36) کسانی که بخل می‌ورزند و امر می‌کنند مردم را به بخل و کتمان می‌کنند آن‌چه داده آن‌ها را الله از فضلش و آماده کرده‌ایم برای کافران عذابی همواره خوارکننده. (37) و کسانی که انفاق می‌کنند اموالشان را (برای) ریای مردم و ایمان نمی‌آورند به الله و نه به زمان بازپسین و کسی که باشد شیطان برای او قرینی، پس بد قرینی است. (38) و چه می‌شد بر آن‌ها اگر ایمان آورده به الله و زمان بازپسین و انفاق می‌کردند از آن چه روزی داد آن‌ها را الله، در حالی که باشد الله به آن‌ها همیشه عالم. (39)

خدا را بپرستید و چیزی را با او انباز مکنید، با پدر و مادر و خویشان و یتیمان و تنگدستان و همسایه دور و یار نزدیک و براه مانده و آنچه مالک آن شده‏اید، نکویی باید که خدا کسی را که گردنکش و خود پسند باشد دوست ندارد (36) همان کسان که بخیلی کنند و مردم را به بخیلی وادارند، و آنچه را خدا از کرم خویش به آنها داده است نهان کنند که برای کافران [نعمت‏] عذابی خفت انگیز آماده کرده‏ایم (37) همان کسان که اموال خویش را بریای مردم انفاق کنند و بخدا و روز جزا ایمان ندارند، و هر که شیطان همدم او باشد همدمی است بد (38) چه میشد، اگر بخدا و روز جزا ایمان آورده و از آنچه خدا روزیشان داده انفاق میکردند، و خدا بکارشان دانا بود (39)

و خدا را بپرستید، و چیزی را با او شریک مگردانید و به پدر و مادر احسان کنید و در باره خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه‏مانده و بردگان خود [نیکی کنید]، که خدا کسی را که متکبر و فخرفروش است دوست نمی‏دارد: (36) همان کسانی که بخل می‏ورزند، و مردم را به بخل وامی‏دارند، و آنچه را خداوند از فضل خویش بدانها ارزانی داشته پوشیده می‏دارند. و برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده‏ایم. (37) و کسانی که اموالشان را برای نشان‏دادن به مردم انفاق می‏کنند، و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند. و هر کس شیطان یار او باشد، چه بد همدمی است. (38) و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان می‏آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، انفاق می‏کردند، چه زیانی برایشان داشت؟ و خدا به [کار] آنان داناست. (39)

و خدا را بپرستید و چیزی را شریک او قرار ندهید و به پدر و مادر و نیز به خویشان و یتیمان و مسکینان و همسایه نزدیک و همسایه دور و رفیق نزدیک (همکار، هم مجلس، همسفر و غیره) و در راه مانده و برده مملوکتان نیکی به سزا کنید، که همانا خداوند کسی را که متکبر و فخرفروش است دوست ندارد. (36) همان کسانی که (از بذل مال و دانش) بخل می‏ورزند و مردم را نیز (با گفتار و کردار) به بخل وامی‏دارند و آنچه را که خداوند از فضل و بخشش خود بدانها داده کتمان می‏کنند. و ما برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده‏ایم. (37) و همان کسانی که اموالشان را به ریا و برای نشان دادن به مردم انفاق می‏کنند و به خدا و به روز واپسین ایمان ندارند. و هر که شیطان قرین و همدم او باشد (بداند که) او بد همدمی است. (38) و بر آنها چه زیانی داشت اگر به خدا و به روز واپسین ایمان می‏آوردند و از آنچه خدا به آنها روزی کرده انفاق می‏نمودند؟! و خدا همواره به (حال) آنها داناست. (39)