حدیث ۲۳۲۲

(۲۳۲۲) الکافی (ح ۲۴۴۳): عَنْهُ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ قالَ: «کَتَبَ مَعی بَعْضُ أصْحابِنا إلَی أبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام یَسْألُهُ عَنِ الْکَبائِرِ، کَمْ هیَ وَ ما هیَ؟ فَکَتَبَ: «الْکَبائِرُ، مَنِ اجْتَنَبَ ما وَعَدَ اللهُ عَلَیْهِ النّارَ، کَفَّرَ عَنْهُ سَیِّئاتِهِ. إذا کانَ مُؤْمِناً وَ السَّبْعُ الْموجِباتُ. قَتْلُ النَّفْسِ الْحَرامِ وَ عُقوقُ الْوالِدَیْنِ وَ أکْلُ الرِّبا وَ التَّعَرُّبُ بَعْدَ الْهِجْرَةِ وَ قَذْفُ الْمُحْصَناتِ وَ أکْلُ مالِ الْیَتیمِ وَ الْفِرارُ مِنَ الزَّحْفِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد (ضمیر «ه» در «عنه») که یا ابن عیسی الاشعری است یا ابن خالد البرقی از حسن بن محبوب روایت کرده است که حتی اگر احمد بن محمد، احمد البرقی هم درست باشد، از ثقات مشروطی است که در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

(حسن) بن محبوب روایت کرد: «بعض از اصحاب ما به همراه من به ابوالحسن (امام رضا) علیه‌السلام نامه نوشته، از کبائر سؤال کردند، آن‌ها چندتا هستند و چیستند؟ پس نوشتند: «گناهان کبیره، هر کس اجتناب کند از آن‌چه الله بر آن وعده آتش داده، گناهانش را از او می‌پوشاند، (البته) چنان‌چه مؤمن باشد و هفت مورد است. قتل نفسی (مه) حرام (شمرده شده) و نافرمانی والدین و خوردن ربا و انحراف بعد از هدایت و اتهام فساد به زنان شوهردار و خوردن مال یتیم و فرار از نبرد.»»