سوره حشر – آیه ۸ و ۹

برای فقیران از مهاجرین، آن‌ها که اخراج شدند از سرزمینشان و امواشان، می‌جویند فضلی از (جانب) الله و رضایی و یاری می‌کنند الله و رسولش را، آن‌ها، همان‌ها راستگویان هستند. (۸) و کسانی که قرین شدند خانه و امنیت را از قبل آن‌ها، دوست می‌دارند کسی را که هجرت کند به سوی آن‌ها و نمی‌یابند در سینه‌هایشان نیازی از آن‌چه داده شده‌اند و برتری می‌دهند بر خودشان، اگر چه باشند به آن‌ها محتاج‌تر و کسی که حفظ کند بخل شدید نفسش را، پس آن‌ها، همان‌ها رستگاران هستند. (۹)

و از آن مهاجران نیازمند که از دیارشان و اموالشان رانده شده‏اند و کرم و رضای خدا میجویند و خدا و رسول او را نصرت میدهند، آنها [خودشان‏] راستگویانند (۸)و کسانی که پیش از مهاجران به سرای [هجرت‏] و ایمان الفت داشته‏اند آنکسان را که سویشان مهاجرت میکنند دوست میدارند و در دلهای خویش از آنچه داده شدستشان دغدغه‏ای نمییابند [و آنها را] بر خودشان مرجح میدارند و گرچه نیازمند باشند و هر که از بخل ضمیر خویش محفوظ ماند، آنها، خودشان، رستگارانند (۹)

[این غنایم، نخست‏] اختصاص به بینوایان مهاجری دارد که از دیارشان و اموالشان رانده شدند: خواستار فضل خدا و خشنودی [او] می‏باشند و خدا و پیامبرش را یاری می‏کنند. اینان همان مردم درست کردارند. (۸)
و [نیز] کسانی که قبل از [مهاجران‏] در [مدینه‏] جای گرفته و ایمان آورده‏اند هر کس را که به سوی آنان کوچ کرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ایشان داده شده است در دلهایشان حسدی نمی‏یابند و هر چند در خودشان احتیاجی [مبرم‏] باشد، آنها را بر خودشان مقدم می‏دارند. و هر کس از خست نفس خود مصون ماند، ایشانند که رستگارانند. (۹)

(بخشی از فی‏ء) برای فقیران مهاجری است که از خانه‏ها و اموالشان بیرون رانده شده‏اند در حالی که فضل و خشنودی خدا را می‏طلبند و خدا و فرستاده او را یاری می‏کنند، آنها همان صادقانند. (۸) و برای کسانی (از انصار) است که پیش از آنان خانه هجرت و ایمان (محیط مدینه) را برای خود مأوی گزیده‏اند و کسانی را که به سوی آنها هجرت کرده‏اند دوست می‏دارند. و در سینه‏های خود چشم‏داشتی نسبت به آنچه به آنها (مهاجران) داده شده نمی‏یابند، و (آنها را در اموال خود) بر خود مقدم می‏دارند هر چند خودشان را فقر و نیاز باشد و کسانی که از بخل نفس خود مصون مانند آنها هستند که رستگارند. (۹)