حدیث ۱۰۶۲۲
(۱۰۶۲۲) الکافی (ح ۶۰۷۱): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَماعَةَ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنِ الرَّجُلِ لَیْسَ عِنْدَهُ إلّا قوتُ یَوْمِهِ: «أ یَعْطِفُ مَنْ عِنْدَهُ قوتُ یَوْمِهِ عَلَی مَنْ لَیْسَ عِنْدَهُ شَیْءٌ وَ یَعْطِفُ مَنْ عِنْدَهُ قوتُ شَهْرٍ عَلَی مَنْ دونَهُ وَ السَّنَةُ عَلَی نَحْوِ ذَلِکَ؟ أمْ ذَلِکَ کُلُّهُ الْکَفافُ الَّذی لا یُلامُ عَلَیْهِ؟» فَقالَ: «هُوَ أمْرٌ. إنَّ أفْضَلَکُمْ فیهِ، أحْرَصُکُمْ عَلَی الرَّغْبَةِ وَ الْأثَرَةِ عَلَی نَفْسِهِ. فَإنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «وَ یُؤْثِرونَ عَلی أنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» وَ الْأمْرُ الْآخَرُ لا یُلامُ عَلَی الْکَفافِ وَ الْیَدُ الْعُلْیا خَیْرٌ مِنَ الْیَدِ السُّفْلَی وَ ابْدَأْ بِمَنْ تَعولُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از عثمان بن عیسی از سماعه بن مهران که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق
سماعه (بن مهران) روایت کرد: «سؤال کردم از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره فردی که نیست نزدش مگر قوت روزش: «آیا عطا می‌کند کسی که نزدش قوت روزش است، بر کسی که نزدش چیزی نیست و عطا می‌کند کسی که نزدش قوت ماهی است بر کسی که کم‌تر از او است و سال بر همین نحو؟ یا آن همه‌اش کفافی است که ملامت نمی‌شود بر آن؟» پس فرمودند: «آن کاری است. همانا بافضیلت‌ترین شما در آن حریص‌ترین شما بر رغبت و گزینش (دیگری) بر خودش است. پس همانا الله عز و جل می‌فرماید: «وَ یُؤْثِرونَ عَلی أنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» و کار دیگر، ملامت نمی‌شود بر کفاف و دست بالا، بهتر است از دست پایین و آغاز کن به کسی که سرپرستیش می‌کنی.»»
