حدیث 10806
(10806) معانی الأخبار (ص 246): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ حَریزٍ عَنْ زُرارَةَ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «إنَّما الشَّحیحُ مَنْ مَنَعَ حَقَّ اللهِ وَ أنْفَقَ فی غَیْرِ حَقِّ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
زرارة (بن اعین) روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «این است و جز این نیست که شحیح کسی است که حق الله را منع کند و در غیر حق الله عز و جل خرج کند.»»