إنَّ رَبَّکُمُ اللّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأرْضَ فی سِتَّةِ أیّامٍ ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ یُدَبِّرُ الْأمْرَ ما مِنْ شَفیعٍ إلاَّ مِنْ بَعْدِ إذْنِهِ ذلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدوهُ أ فَلا تَذَکَّرونَ (۳)
به یقین پروردگار شما الله است، کسی که خلق کرد آسمانها و زمین را در شش زمان‌ها، حال آن‌که مستقر شده است بر عرش، تدبیر میکند کار را، نیست از شفاعت‌کننده مگر از بعد اذن او، آن است شما را الله، پروردگارتان، پس بندگی کنید او را، آیا پس متذکر نمی‌شوید. (۳)
پروردگارتان خدای یکتاست که آسمانها و زمین را بشش روز آفرید، آنگاه بعرش پرداخت، تدبیر امور میکند و بیاجازه او شفاعتگری نباشد، این خدای یکتا، پروردگار شماست، بندگی او کنید، مگر اندرز نمیگیرید (۳)
پروردگار شما آن خدایی است که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید. سپس بر عرش استیلا یافت. کار [آفرینش] را تدبیر میکند. شفاعتگری جز پس از اذن او نیست. این است خدا، پروردگار شما، پس او را بپرستید. آیا پند نمیگیرید؟ (۳)
همانا پروردگار شما همان خدایی است که آسمانها و این زمین را در (مدتی مساوی) شش روز (یا شش شبانه روز یا در شش دوران) بیافرید، سپس بر تخت (اقتدار و تدبیر) استیلا و استقرار یافت همواره کار (آفرینش) را (طبق قانون علل و اسباب) تدبیر میکند هیچ شفاعتگری (واسطهای میان علل و معلولهای جهان) نیست مگر پس از اذن او این است خدایی که پروردگار شماست پس او را بپرستید آیا متذکر نمی‌شوید؟! (۳)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
