حدیث ۱۳۹۰
(۱۳۹۰) التوحید (ص ۳۲۷): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلی بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیرٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَسِعَ کُرْسیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأرْضَ» فَقالَ: «السَّماواتُ وَ الْأرْضُ وَ ما بَیْنَهُما فی الْکُرْسیِّ وَ الْعَرْشُ هُوَ الْعِلْمُ الَّذی لا یَقْدِرُ أحَدٌ قَدْرَهُ».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَسِعَ کُرْسیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأرْضَ» فرمودند: «آسمان‌ها و زمین و آن‌چه بین آن دو است در کرسی است و عرش آن علمی است که احدی اندازه آن را قادر نیست.»
