سوره یونس – آیه ۲

آیا باشد برای مردم تعجبی که وحی کردیم به سوی فردی از آن‌ها که هشدار دهد مردم را و بشارت دهد کسانی را که ایمان آورده‌اند که برای آن‌ها است سابقه نیکی نزد پروردگارشان؟ گفتند کافران: «به یقین این قطعاً سحری آشکار است.» (۲)

مگر برای مردم شگفت آور است که بمردی از ایشان، وحی کرده‏ایم که مردمان را بترسان و کسانی را که ایمان آورده‏اند نوید بده که نزد پروردگارشان، سابقه نیک دارند، و کافران گویند: بی‏گفتگو، این جادویی است آشکار (۲)

آیا برای مردم شگفت‏آور است که به مردی از خودشان وحی کردیم که: مردم را بیم ده و به کسانی که ایمان آورده‏اند مژده ده که برای آنان نزد پروردگارشان سابقه نیک است؟ کافران گفتند: «این [مرد] قطعا افسونگری آشکار است.» (۲)

آیا برای مردم تعجب‏آور است که به مردی از خود آنها (نه از فرشتگان و نه از اجنیه) وحی کردیم که مردم را (از کفر و شرک و فسق) بیم ده و کسانی را که ایمان آورده‏اند مژده ده که آنان را در نزد پروردگارشان سابقه نیک و منزلت و مقامی راستین و پاداشی بسزاست؟ (از این رو) کافران گفتند: حتما این (مرد) جادوگری آشکار است. (۲)