حدیث 5006
(5006) الکافی (ح 14930): ابْنُ مَحْبوبٍ عَنْ جَمیلِ بْنِ صالِحٍ عَنْ سَدیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «أخْبَرَنی جابِرُ بْنُ عَبْدِاللهِ أنَّ الْمُشْرِکینَ کانوا إذا مَرّوا بِرَسولِ اللهِ حَوْلَ الْبَیْتِ، طَأْطَأ أحَدُهُمْ ظَهْرَهُ وَ رَأْسَهُ هَکَذا وَ غَطَّی رَأْسَهُ بِثَوْبِهِ لا یَراهُ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله. فَأنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «ألا إنَّهُمْ یَثْنونَ صُدورَهُمْ لِیَسْتَخْفوا مِنْهُ ألا حینَ یَسْتَغْشونَ ثیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرّونَ وَ ما یُعْلِنونَ».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «جابر بن عبدالله مرا خبر کرد که مشرکان بر این بودند که چون رسول الله اطراف بیت (الله) عبور می‌کرد، هر کدامشان پشتش را و سرش را این‌گونه خم می‌کرد و سرش را به لباسش می‌پوشاند تا رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله او را نبیند. پس نازل کرد: الله عز و جل: «ألا إنَّهُمْ یَثْنونَ صُدورَهُمْ لِیَسْتَخْفوا مِنْهُ ألا حینَ یَسْتَغْشونَ ثیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرّونَ وَ ما یُعْلِنونَ».»